6 lipca

6 lipca — dzień poświęcony świętej o niezwykłym imieniu i przypadkiem również istotna data historyczna.

Imieniny

Seksburga

Imię w Polsce spotykane niezwykle rzadko, podobnie zresztą jak na całym świecie, ale jeśli będziecie mieli ochotę skrzywdzić swoją córkę od razu po narodzinach i nadacie jej to imię, to wiedzcie, że imieniny ma 6 lipca. Jedna z dziewczynek skrzywdzonych przez rodziców tym imieniem była najpierw królową, a później została mniszką, w czym nie przeszkadzało jej to, iż miała córkę, na której postanowiła najwyraźniej wyładować swoje frustracje, bo dała jej imię Ermenhilda. Zarówno Seksburga jak i Ermenhilda zostały później świętymi.

Wydarzenia

Spalenie Jana Husa

Tak wyglądało spalenie Jana Husa. Ciekawym elementem jest papierowe nakrycie głowy z wizerunkami diabła.

W XV w. Czechy zaczęły stopniowo tracić swoją tożsamość narodową wskutek napływu osadników niemieckich i stopniowej germanizacji wyższych warstw czeskiego społeczeństwa. W dodatku Kościół był w tym czasie targany wielkimi sporami, a życie duchowieństwa było dalekie od biblijnych ideałów. Pojawił się człowiek, który chciał to zmienić. Był nim Jan Hus. Domagał się on liturgii w językach narodowych, eucharystii pod dwiema postaciami dla wszystkich wiernych i narzucenia Kościołowi zasad życia skromnego. Twierdził również, że jedynym kryterium wiary jest Biblia a głową Kościoła jest Jezus Chrystus. Krytykował też sprzedaż odpustów. Bardzo zaciekłą walkę prowadził z germanizacją - starał się usuwać wszelkie germanizmy z języka czeskiego, który starał się zreformować poprzez zbliżenie formy literackiej do mowy potocznej. Popierał też Polaków w walce z Krzyżakami.

Wszelkie jednak jego działania ściągnęły na niego gniew Kościoła i cesarza. Podstępnie ściągnięto go na sobór w Konstancji dając mu list żelazny - zapewnienie, że nie zostanie aresztowany. Oczywiście po jego przybyciu na sobór aresztowano go, postawiono przed sądem i po śmiechu wartym procesie spalono go na stosie w dniu 6 lipca 1415 roku.

Bitwa pod Wagram

Austriacy cały czas występowali w wojnach napoleońskich w roli głównych chłopców do bicia i przegrywali z Napoleonem na każdym kroku, tracąc kolejne terytoria. W roku 1809 uznali, że tym razem są gotowi na wojnę i odniosą zwycięstwo, zwłaszcza, że Napoleon miał problemy w Hiszpanii. Dlatego wypowiedzieli Napoleonowi wojnę i o dziwo odnieśli zwycięstwo w bitwie pod Aspern. Ich entuzjazm trwał jednak krótko, bo 6 lipca 1809 roku Napoleon znowu przetrzepał im skórę w bitwie pod Wagram, przez co musieli po raz kolejny zawrzeć upokarzający pokój, w wyniku którego straciła szereg ziem. Było to apogeum potęgi Napoleona i jednocześnie schyłek jego potęgi - po raz ostatni kończył wojnę jako zwycięzca.